Opinie&Analyse

Eindelijk was het Infrastructuurweek, vorige week in de VS. Wanneer de vorige president een week aankondigde waarin hij plannen zou aankondigen om de belabberde infrastructuur van het land te verbeteren, kwam er zó vaak iets tussen dat ‘infrastructuurweek’ een begrip werd voor de onmacht van de president om iets constructiefs te doen. Maar de nieuwe president blijkt echt iets van plan.

Tien jaar geleden – na een reeks crises in de aanvoer van medische isotopen – werd de komst van Pallas, een nieuwe onderzoeksreactor in Petten, nauwelijks betwist. Toch zit er nog steeds weinig schot in het Pallasproject.

Het is eigenlijk vreemd dat we in Europa geen smartphone vanuit de basisgrondstoffen kunnen maken. De EU kent geen chipindustrie in een tijd dat we data als de nieuwe olie zien, en geïntegreerde chips als productieplatforms en raffinaderijen.

Ik heb twee weken geleden de laatste review gedaan (samen met honderden andere wetenschappers) van het nieuwe Assessment Report van het IPCC. Dat is hét rapport waarin de wetenschap voor de rest van de wereld op een rijtje zet hoe het staat met het klimaat en hoe we zoveel mogelijk leed in de toekomst kunnen voorkomen.

Soms moet je je niet door de lange termijn laten afleiden, omdat onmiddellijke actie vereist is. Dat klinkt gek: de lange termijn is toch dat ondergeschoven kindje dat structureel te weinig aandacht krijgt? Zonder meer waar. Het is zowel verstandig als fascinerend om meer over de lange termijn na te denken, hoewel Keynes er natuurlijk al op wees dat de enige zekerheid is dat we op de lange termijn allemaal dood zijn. Tegelijk is het ook erg waarschijnlijk, dat de meesten van ons dan achterkleinkinderen zullen hebben.

Sinds de veiling van een op blockchain gebaseerd digitaal watermerk van het fotobestand Everydays—The First 5,000 Days van kunstenaar Beeple $69 miljoen opbracht en de eerste tweet van Twitter-oprichter Jack Dorsey voor $2,9 miljoen over de toonbank ging, staat de kunstwereld op zijn kop. Non-fungible tokens (NFTs) roepen vooralsnog vooral veel vragen op. Vormen ze een klimaatramp in de dop? Waar ligt de grens van de toepassingmogelijkheden? En wat bezit je eigenlijk als je de eigenaar van een NFT bent?

Jinek, 9 maart. Ik val in een talkshow zonder corona-experts, maar met een weerdeskundige, cabaretiers, een columnist, een schrijver. Een verademing, denk ik dan nog. Misschien gaat het wel over cultuur. U weet wel, dat containerbegrip van alles wat in goede tijden als bijzaak voor lief wordt genomen en in slechte tijden plots voor de essentiële kleur in het leven blijkt te zorgen.

Privacy schending is een risico dat oneerlijk verdeeld is over de samenleving. Dat maakt een EU-onderzoek naar Explainable AI meer dan terecht, en het rechtvaardigt overheidsingrijpen op ondoorzichtige algoritmes.

Tweehonderd jaar geleden trokken hele volksstammen zo arm als kerkratten naar het Eldorado van toen. Gelukszoekers kwamen massaal naar de veengebieden in Friesland, Drenthe en Groningen om ‘het bruine goud’ te delven. Het afgraven van turf was zwaar werk, maar leverde op dat moment de meest geconcentreerde vorm van energie die voorhanden was. Terwijl ik in de stralende zon door de moerassen in de Friese Wouden wandelde, werd ik getroffen door hoe anders de levens van de veenstekers daar nog maar zo kort geleden waren. En dan doel ik niet op het feit dat diezelfde regio nu wordt volgelegd met zonneparken.

Het vliegtuig stond geparkeerd aan het begin van een startbaan in Texas. We waren klaar om op te stijgen, maar moesten wachten tot het zou ophouden met regenen: één van de ruitenwissers deed het niet. Net als de piloten zat ik naar een gat in het wolkendek te zoeken, omdat ik daar met een gebroken heup zat en de pijnstillers eindig waren. Wonderlijk dat zo’n gecompliceerd systeem als een vliegtuig faalde op een van zijn simpelste onderdelen. ‘Moderne technologie’, snoof een medepassagier – de ‘techniek’ is altijd de makkelijkste zondebok. Maar wie was de echte schuldige?