Vivianne Bendermacher
Dit is het dan: mijn laatste column voor Technisch Weekblad. Na ruim vijf jaar geef ik het stokje door. Vanaf nu mag iemand anders zich zorgen maken over de ontwikkelingen van digitale technologie. Zorgen ja: want als ik de balans opmaak en mijn columns die ik voor jullie schreef bekijk, heb ik me vooral zorgen gemaakt. Zorgen over nepnieuws, pornofilters en DDOS-pubers bijvoorbeeld. Of over vooroordelen in AI en het gebrek aan veilige internetseks. En die zorgen zullen ook wel blijven. Zeker nu de ontwikkeling van allerhande vormen van digitale technologie steeds sneller gaat, en beloofde ‘oplossingen’ steeds grootser worden.
Eerlijk gezegd ben ik best somber gestemd over het komende decennium in tech.
Als ik zie hoe slecht veel mensen nu al bijvoorbeeld nep- van echt nieuws kunnen onderscheiden, houd ik mijn hart vast voor de doorbraak van deepfakes. Je weet wel: de technologie waarbij dankzij deep learning onder meer filmpjes kunnen worden gemanipuleerd. Zo kun je mensen uitspraken laten doen, die ze nooit hebben gedaan. Het duurt niet lang meer voordat die technologie goed genoeg is om de nepperds niet meer te kunnen herkennen. Stel nou dat de Iraanse leider Ali Khamenei zogenaamd ineens ‘bekend maakt’ dat hij wel degelijk een kernwapen klaar heeft staan en dat ie van plan is dat te lanceren. Dat kan nogal wat teweeg brengen. Zeker met aan de andere kant een twitterende Trump die toch al nooit uitblonk in nuance of gezond verstand.
Nuance is sowieso iets dat steeds vaker naar de achtergrond verdwijnt. Dat hebben we eveneens te danken aan technologie. Aan de door algoritmes gecreëerde filterbubbel bijvoorbeeld, maar ook door de door onszelf geschapen echokamers; we omringen ons nou eenmaal het liefste met mensen die onze voorkeuren ‘liken’. Want die gelijkgestemden maken dat wij onszelf ook makkelijker en – jazeker – minder genuanceerd uitlaten. We trekken, gesteund door onze eigen fanclubs digitaal van leer tegen anderen alsof we vergeten dat het ook maar mensen zijn. Zo maakt tech dat we verharden.
Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, natuurlijk niet. Gelúkkig niet. Dit wordt ook het decennium van de oplossing tegen het lerarentekort. Hoe dan? Weet ik ook nog niet; maar hoe nijpender het probleem, hoe creatiever men wordt met oplossingen. De sleutel ligt ongetwijfeld bij technologie.
En er komt eindelijk een echte push naar elektrische auto’s. De tech verbetert, de actieradius neemt fors toe en prijzen gaan omlaag. Zo wordt het eindelijk een betaalbaar alternatief voor de benzinebak. Tuurlijk: ook die opmars kent beren op de weg; heel Nederland aan de elektrische auto, kán dat eigenlijk wel? Maar ik heb er vertrouwen in dat de technologie ons daar wel een handje gaat helpen.
Het ga u goed, waarde lezer.
