Opinie&Analyse

De Duitse filosoof Peter Sloterdijk voorspelde eind jaren ‘90 in zijn rede ‘Regels voor het mensenpark’: ‘De komende lange tijdsspanne zal voor de mensheid een periode van politieke beslissingen inzake de soort zijn’. Welnu, in China werd in 2017 het DNA van een meisjestweeling bewerkt, waarmee de mens voor het eerst in zijn geschiedenis de genetische code van de volgende generatie wijzigde.

Dit weekend staat de eerste Formule 1 race van het seizoen op het programma. Honderdduizenden fans zitten voor de buis voor deze guilty pleasure. Milieubewuste millenials horen namelijk naar de Formule E te kijken, de elektrische raceklasse van de internationale autosportfederatie FIA.

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het langverwachte advies van de commissie Remkes draait er niet om heen. In ‘Niet alles kan overal’ is geen plek voor vrijblijvend streven. Alleen wettelijk geborgde resultaatverplichtingen bieden Nederland een redelijke zekerheid dat niet over enkele jaren opnieuw de vergunningsverlening plotseling stokt bij een volgende rechterlijke uitspraak. Bovendien moeten de ambities voor natuurbescherming en stikstofreductie worden opgeschroefd. Tegelijk spreekt er hoop uit de titel: op sommige plaatsen kunnen weer wel dingen.

Vorige maand kwam het Programma Aardgasvrije Wijken (PAW) onder vuur te liggen van de Algemene Rekenkamer. De doelen verschuiven, termen worden niet gedefinieerd, er was sprake van ‘geld zoekt project’ en de resultaten zijn niet te evalueren, want er wordt niet geteld. ‘De snelheid waarmee het programma is gestart heeft niet bijgedragen aan de kwaliteit,’ schrijft de Rekenkamer.

Woensdagavond 27 mei zat ik achter mijn laptop om samen met tien andere ‘ruimtenerds’ via ZOOM naar de lancering van de bemande Crew Dragon-capsule van SpaceX te kijken. De vlucht werd 16 minuten voor de lancering geschrapt vanwege slecht weer. Die zaterdag hadden we meer geluk. Digitaal borrelend zagen we de twee Amerikaanse NASA-astronauten Robert Behnken en Douglas Hurley naar het internationale ruimtestation ISS schieten. Samen telden we af en juichten we toen de Falcon 9-raket omhoog schoot. Op de achtergrond, bij een van de aanwezigen, hoorde je een kind geïrriteerd roepen: ‘Het is ook weer niet zo belangrijk, hoor!’ En dat klopte wel.

In The Circle, een roman van Dave Eggers waarin één Google/Facebook/Apple-achtig bedrijf steeds meer kennis en daarmee controle krijgt over het doen en laten van iedereen in de hele wereld, spelen camera’s een hoofdrol. Begonnen als een handige manier om de surfcondities in de gaten te houden op een strand aan de Stille Oceaan, zijn de camera’s al snel alomtegenwoordig. Ze zijn zo goedkoop dat je ze gewoon overal kunt opplakken, waarna ze verbonden worden met een cloud en iedereen kan zien wat er zo’n beetje op elk moment op elke plek in de wereld gebeurt.

Aardgasvrij in 2050; Nederland raakt ervan doordrongen dat we dit met elkaar afgesproken hebben in het Klimaatakkoord. Regelmatig horen we daarbij beleidsmakers zeggen: “de techniek is het probleem niet; daar komen we wel uit”. Dat is mooi,  zou je kunnen denken als ingenieursbranche, maar dat doen we niet. Deze column, dit pleidooi, gaat over het feit dat als de techniek niet hét probleem is, iets anders dat dan blijkbaar wel is. En over het feit dat techniek misschien niet het gróótste probleem is, maar dat  een oplossing pas in zicht komt als de verschillende disciplines – techniek, beleid, financiering – letterlijk bij elkaar komen.

Hierbij presenteer ik de gemeente Valkenburg aan de Geul mijn voorstel tot elektrificatie van de scooterverhuurbranche.

Twee maanden ‘intelligente lockdown’. Hoe hebt u ze beleefd? Gezond gebleven? Inmiddels beginnen er al wat versoepelingen naar ons door te sijpelen. In de woeste dos van uw boffende columnist is dus al een schaar gezet.

Twee maanden na het inzetten van de ‘intelligente lockdown’ lijken we nog lang niet van het vermaledijde coronavirus af te zijn. Geen van de quick fixes waar op gehoopt was levert tot nu toe resultaat op.