De verwachtingen voor waterstof als vervanging van aardgas in de gebouwde omgeving zijn vaak te hooggespannen. Vanuit een macroperspectief op waterstof komt woningverwarming pas als laatste aan de beurt, na industrie en transport. Het is daarom de vraag of er voor 2050 genoeg groene waterstof beschikbaar is voor woningen. Maar als je het omdraait en denkt vanuit de woonwijken: hoeveel waterstof zou je dan willen hebben?

Als enige land ter wereld zet Rusland nucleair aangedreven schepen in. Zo heeft het een heuse nucleaire ijsbrekersvloot. Maar wat zijn nu eigenlijk de voordelen en wegen die wel op tegen de potentiële nadelen?

Vorige week werd in het Britse parlement gedebatteerd over een opvallend rapport. In ‘Absolute Zero’ ontvouwen onderzoekers van 6 Britse universiteiten een plan om 2050 een economie met nul emissies te hebben. Dat moet volgens hen met stapsgewijze verbeteringen van bestaande technieken, want doorbraken op schaal komen voor 2050 te laat. Geen waterstof en CCS dus.

Een dinsdagavond eind januari in Haarlem. De gymzaal van de Beatrixschool loopt vol met buurtbewoners van het Ramplaankwartier. Zo’n 250 mensen laten zich bijpraten over het plan van Spaargas om de wijk van het gas af te krijgen en de huizen te verwarmen met zelf opgewekte energie en vier ‘buurt-wko’s’. Warmte/koude-opslag, nu eens niet voor een groot (kantoor-)gebouw maar voor de huizen.

Een nadeel van zon en wind is dat ze niet altijd energie leveren. Onderzoekers van de University of California hopen in ACS Photonics een deel van de oplossing gevonden te hebben: ‘anti-zonnepanelen’.

Vorig jaar werd er in het gasnet van Liander bijna 25 % meer groen gas ingevoed dan een jaar eerder.

In Nederland zijn de eerste 27 ‘proeftuinen’ voor aardgasvrije wijken aan het puzzelen op de vraag hoe de woningen in die wijken zonder aardgas op temperatuur gaan blijven. Vorige week stuurde Raymond Knops (CDA, sinds november minister van BZK) een voortgangsrapportage naar Tweede Kamer over de leerervaringen in deze 27 wijken. De ‘Rapportage Reflectieve Monitor 2019’ is een dun rapportje, maar vormt aardige lectuur. Zo opent het rapport met de constatering: ‘de uitwerking van de aanpak (techniek, businesscase) en de participatie met bewoners en gebouweigenaren is veel intensiever dan gedacht en kost veel tijd en inzet menskracht.’

Nederland kan haar CO2-uitstoot in 2050 vrijwel naar nul verlagen zonder extreem hoge kosten als de regering haar beleidsinstrumenten hierop instelt en zich niet blind staart op het verduurzamen van woningen. Dat concludeert Marco Bijkerk, manager innovatieve technologieën bij ketelfabrikant Remeha, in zijn boek ‘Help de energietransitie’.