Op 30 maart vond de sail out plaats van de topside van het platform Borssele Beta. Borssele Beta is een groot ‘stopcontact’ voor de aansluiting van offshore windparken op het net. Het gaat daarbij om de windgebieden Borssele III en IV, voor de kust van Zeeland. De topside van 25 m hoog, 58 m lang en 32 m breed en een gewicht van 3.650 ton, werd met succes op het jacket geplaatst.

Er is in Nederland een tijd geweest dat men de dorpsoudste raadpleegde om te bepalen hoe hoog een binnendijk moest zijn om het risico op overstromingen van huizen en landerijen te beperken. Die oudere man kon zich herinneren dat tijdens een overstroming in zijn jeugd alle koebeesten in de stal van boer zo-en-zo tot hun knieën in het  water stonden. Zo had men tenminste een idee hoe hoog de nieuwe dijk moest zijn om een herhaling daarvan te voorkomen.

Op 6 maart voerde Van Oord de laatste tests uit aan TROV (Tracked Remotely Operated Vehicle) Deep Dig-It, speciaal ontworpen om voor TenneT ten noorden van de Maasvlakte elektriciteitskabels 5 m diep de zeebodem in te kunnen leggen. TenneT wil hier in de toekomst offshore windparken op gaan aansluiten.

Dit jaar begint Arcadis in de Verenigde Staten met het bouwen van hoogwaterbeschermingsdijken rond Manhattan. Zo wordt het financiële hart van Amerika voor anderhalf miljard dollar beschermd tegen het water. Arcadis US heeft de leiding in de voorbereiding van het plan. Edgar Westerhof: ‘Iedereen kijkt naar dit project.’

Tot 16 mei 2020 is in de Roca London Gallery in Londen een tentoonstelling te zien getiteld: Sea Change: Flood Resilient Architecture for the 21st Century. Het is een expositie waarin architecten en ingenieurs reeds gerealiseerde projecten en plannen laten zien die kustgebieden duurzaam  beschermen tegen de stijgende zeespiegel en toenemende hoeveelheden neerslag. Het zijn vooral projecten die het landschap intact laten of herstellen, natuurlijke elementen gebruiken, ruimte geven aan het water en meestal multifunctioneel zijn.

Als enige land ter wereld zet Rusland nucleair aangedreven schepen in. Zo heeft het een heuse nucleaire ijsbrekersvloot. Maar wat zijn nu eigenlijk de voordelen en wegen die wel op tegen de potentiële nadelen?

Onderzoeksinstituut MARIN heeft de mAUV ontwikkeld, een modulair autonoom onderwatervaartuig waarmee het onderzoekt hoe ze een AUV (autonomous underwater vehicle) optimaal kunnen besturen en autonoom missies kunnen laten uitvoeren. De mAUV is 3 m lang, heeft een topsnelheid van 3,6 km/h en heeft een accuduur van twee uur. Onlangs demonstreerde MARIN het vaartuig door het manoeuvres uit te laten voeren rond een zeemijn. Het opsporen daarvan is een van de toepassingen.

Op een windstille zaterdagochtend in januari vertrekt het bijna 50 m lang schip Castor 02 van FOSELEV group de Zuid-Franse haven La Seyne-sur-Mer. De missie: twee detectie-eenheden plaatsen op de bodem van de Middellandse Zee, op 40 kilometer uit de kust bij Toulon. TW ging mee bij de te water lating. De detectie-eenheden gaan deel uitmaken van een neutrinotelescoop waarvan het Franse deel een oppervlak heeft van 250x250 m.