Allerlei technische bedrijven proberen de afgelopen weken bij te dragen aan de strijd tegen het coronavirus. TW zet enkele initiatieven op een rij.

Internet-ondernemer Tomas Pueyo schreef op 19 maart op medium.com een artikel (‘De hamer, de dans’) over hoe het coronavirus zich verspreidt en de verschillende strategieën die landen hanteren om de crisis het hoofd te bieden.

Even leek het virus een grote gelijkmaker. Arm en rijk, machtig en onmachtig, wit en zwart, man en vrouw, waar ook ter wereld, iedereen kon erdoor worden geraakt. Hoe verschrikkelijk ook – dat zou, met een raar woord, tenminste eerlijk zijn geweest.

Terwijl het aantal besmettingen exponentieel blijft groeien, wordt de pandemie een spiegelpaleis waarin iedereen zijn eigen bestaande morele voorkeuren terugziet. Was je al tegen vlees eten, dan ligt daar de oorzaak van de crisis. Was je al tegen mondialisering, dan moeten de grenzen dicht. Vertrouwde je je medemens al niet, dan zullen alleen harde maatregelen hem in toom houden. Interessante debatten, maar first things first.

Vanwege de (dreigende) tekorten op het gebied van onder andere beademingsapparatuur door de coronacrisis schakelen niet-medische bedrijven over op de productie van essentiële onderdelen. 3D-printers spelen hierin een belangrijke rol.  

Onzichtbare deeltjes, lastig te begrijpen, gevaar voor de volksgezondheid, onzekerheid over symptomen, onheilspellend; het zijn overeenkomsten tussen de radioactieve wolk die over Europa trok ten tijde van de ramp met de kerncentrale in Tsjernobyl (26 april, 1986) en het coronavirus dat 50 tot 60% van ons gaat treffen.

Op de open source website Nextstrain delen wetenschappers voortdurend het de nieuwste genetische profielen van het coronavirus. Een boeiende animatie op de site laat op basis daarvan zien hoe het virus evolueert en welke lijnen zich verspreiden. Zo blijkt bijvoorbeeld ruim een kwart van de februari-infecties in Italië, Mexico, Finland te herleiden tot één geïsoleerd corona-geval in München in december, waarvan men dacht dat het succesvol ingedamd was.

‘Ook als je denkt dat de kans klein is, kán het gebeuren’, zegt mijn dochter ferm. Ze heeft een filmpje ingestuurd, een vragenlijst ingevuld en een slagzin afgemaakt. ‘Carnaval in Lampegat is leuk, dan ligt iedereen in een deuk’ is het geworden. Ze wil zó graag op de wagen met de prins. Ik heb haar net voorgerekend dat de kans dat het lukt, klein is. Er zijn veel basisscholen in Eindhoven. Op iedere school zijn vast meerdere kinderen met dezelfde wens. Hoe groot is dan helemaal de kans dat juist zij wordt gekozen voor het Lampegat prinselijk jeugdgezelschap?