Auke Hoekstra
Eén van de dingen die ik veel doe is het weerleggen van nepnieuws over elektrische auto’s. Als er een nieuw rapport uitkomt waaruit zogenaamd blijkt dat elektrische auto’s toch niet zo goed zijn voor het milieu krijg ik direct berichten via whatsapp, email en twitter dat ik dat rapport eens onder de loep moet nemen. Meestal kan ik het op twitter dan vrij snel debunken. Maar wat eind november gebeurde was wel heel bizar.
Er stond een artikel in The Times waaruit zou blijken dat elektrische auto’s in het Verenigd Koninkrijk pas na bijna 80.000 km minder CO2 uitstoten dan auto’s op brandstof. Volgens de studie door de grote CO2-uitstoot bij het produceren van de autobatterij.
De studie was online niet te vinden maar ik kreeg hem toegestuurd van The Times en toen bleek dat dit geen studie was maar meer een brochure van een onbekend reclamebureau in opdracht van Aston Martin, Bosch en anderen die niet blij zijn met de pro-elektrische auto koers van de premier Boris Johnson.
Het bleek dat ze één studie voor één auto waarin de elektrische auto er opvallend slecht uitkwam als basis hadden gebruikt voor claims over alle auto’s in het VK. In die ene studie kwam de benzineauto er veel te goed vanaf omdat ze een laboratoriumtest gebruikten (de WLTP) die te optimistisch is. Ze vergaten ook de productie van benzine voldoende mee te rekenen, ze hadden een opvallend hoge uitstoot voor de accuproductie en ze vergaten dat de elektrische auto met de tijd steeds schoner wordt omdat elektriciteit steeds schoner wordt. Vervolgens vergat het reclamebureau te vermelden dat de elektriciteit in Engeland schoner is dan gemiddeld in Europa. Al met al schatte ik het punt waarop de elektrische auto minder kooldioxide uitstoot rond de 25.000 km. De maker van de oorspronkelijke studie (Polestar) gaf in een persoonlijk gesprek met mij ook toe dat ze erg conservatief waren. Op twitter zeiden ze uitdagend dat Aston Martin eens moest laten zien wat hun auto’s eigenlijk uitstoten. (Hint: heel erg veel.)
Tot zover helaas niks bijzonders maar toen kwam mijn vriend Michael Liebreich erachter dat het reclamebureau slechts één directeur had die dezelfde achternaam had als de PR directeur van Aston Martin. En ze bleek op hetzelfde adres te wonen en een verpleegster te zijn. Ineens was de gewone brochure met nepnieuws tegen elektrische auto’s een affaire geworden. Michael doopte het #Astongate. (Google maar eens!) Het kwam op de voorpagina van The Guardian, in De Tijd, in Autovisie en zelfs op de Italiaanse Discovery Channel (waarbij ik gelukkig geen Italiaans hoefde te praten). De nieuwe CEO van Aston Martin heeft beloofd dat hij uit gaat zoeken hoe dit kon gebeuren.
De moraal van dit verhaal: de fossiele- en auto-industrie verspreiden een hoop nepnieuws over duurzame technologie en gewoonlijk is het weerleggen daarvan best ondankbaar werk. Maar soms doen ze iets dermate doms dat het echt averechts werkt. En dat is best bevredigend.
