Johan Herrenberg
Google Maps en Street View zijn ondenkbaar zonder de evolutie van de smartphone en het plan om zelfrijdende auto’s te ontwikkelen. In de tweede helft van de jaren 0 voorzag Google dat gebruikers met hun mobiel adressen en uitgaansgelegenheden zouden willen vinden en in ruil daarvoor hun persoonlijke gegevens best willen prijsgeven (waarmee Google dan weer gerichte advertenties kan produceren).
Het bedrijf begreep eveneens dat je voor de gebruikers en de zelfrijdende auto dan wel de hele omgeving precies moet vastleggen om met alle vereiste informatie erdoor te kunnen navigeren. De zelfrijdende auto wordt een realiteit, maar doet er lang over om op onze wegen te materialiseren. De 30 miljoen gebruikers van Google Maps en Street View zijn ondertussen blij met al die nauwkeurige kaarten en foto’s: 3.000 steden en 47 landen zijn al door Googles hongerige data-oog gegaan.
Maandelijks krijg ik van die vriendelijke ome Google een e-mail met een Tijdlijn van al mijn bewegingen: waar ik ben geweest, hoeveel kilometer ik heb gelopen, gefietst, gereisd. Ik heb in Google Maps namelijk mijn Locatiegeschiedenis ingeschakeld. Al ben ik privacy-bewust, de cynicus in mij vermoedt dat deze burger allang zo transparant is als een zeepbel, dus vind ik de Tijdlijn wel handig, ook al verlaat ik mijn woonplaats Delft zeker dit jaar amper. Of er veel aan mijn info te verdienen valt, waag ik te betwijfelen. De ‘gepersonaliseerde suggesties’ waarmee het monsterbedrijf dreigt zijn mij tenminste nog bespaard gebleven. Maart jongstleden blijk ik 4 km te hebben gelopen, topbestemming: Albert Heijn. Ja, het was een spectaculaire maand.
Het is wel curieus dat ik volgens de Tijdlijn op ‘locaties’ ben geweest waar ik nooit was. Zo zat ik op 5 oktober 2017 bij Uitgeverij Wereldbibliotheek te praten over mijn debuutroman. Volgens Google kauwde ik toen in een of andere trendy broodjeszaak verderop. 15 oktober van datzelfde jaar was de laatste zomerse dag en ik fietste naar Kijkduin – voor de Tijdlijn zat ik gewoon in de Prinsenstad. Als men dus al mijn gangen van de laatste paar jaren wil reconstrueren, ziet men mij op plaatsen opduiken waar ik nooit was en mij ijzerenheinig in Delft bivakkeren terwijl ik mij elders bevond. Zo komt fake news de wereld in. Je kunt die Tijdlijn overigens bewerken, maar de lust om meerdere jaren te gaan corrigeren is in mij niet groot.
Er zit in techniek een totaliserende trek die hij deelt met de mens: alles te willen verbinden en alles onderling verbonden willen zien door patronen en constanten te herkennen. Zo bouwt men voort en uit. Elk apart element wordt zo een puzzelstuk en de afbeelding is uiteindelijk het hele leven en de hele aarde.
