Bij de aankondiging van de Green Deal om de EU in 2050 volledig CO2-neutraal te maken repte Commissievoorzitter Ursula von der Leyen van ‘het Europese man-op-de-maan-moment’. Voorlopig is de Green Deal een lijst met 50 plannen die in de komende jaren in wetten en regels gegoten moeten worden. Driekwart van het vrachtverkeer moet over spoor of water verlopen, voor lucht- en scheepvaart gaan emissieregels gelden, gebouwen moeten veel sneller geïsoleerd worden en de industrie moet snel vergroenen.

Om de stikstofuitstoot te beperken, gaat vanaf midden maart de snelheid op de Nederlandse snelweg omlaag naar 100 kilometer per uur. Prima, zegt Next Nature Network directeur en TU/e University Fellow Koert van Mensvoort, maar maak een uitzondering voor de emissieloze elektrische automobilist. Met een petitie wil hij aanzetten tot het belonen van duurzaam gedrag. Carlo van de Weijer, directeur TU/e Strategic Area Smart Mobility, ziet helaas veel praktische bezwaren.

Een bunker gevuld met 800 m³ basaltstenen, een flinke laag steenwolisolatie en binnen de opgestapelde basaltstenen een stalen buizenstelsel: dat is het energieopslagsysteem dat het in Best gevestigde startup bedrijf NICE developments B.V. gaat bouwen in het Brabantse dorp Boekel.

Bijna alle mogelijkheden voor nieuwe duurzame energie kwamen op 19 november ter tafel tijdens de themadag ‘Ingenieurs in Energietransitie’ van TW in stadion Galgewaard. De techniek voorziet in een heel scala aan oplossingen en alternatieven voor fossiele bronnen. Duidelijk is wel dat we elke optie moeten inzetten om de torenhoge doelen van het Klimaatakkoord te halen. Maar hóe we de energietransitie in een strategie en een plan van aanpak gieten, welke stappen we gaan zetten richting 2050 en of de markt dit moet regelen dan wel de overheid? “Puzzel mee!” is de oproep. Maar ook: “Wie heeft nu eigenlijk de regie?”

Wie de onlangs verschenen Bosatlas van de duurzaamheid doorbladert, zal dankzij de prachtige illustraties, infographics, diagrammen en het volop aanwezige kaartmateriaal niet zo snel denken dat dit naslagwerk handelt over een ernstig onderwerp als duurzaamheid. Toch behandelt dit boek wel degelijk zeer serieuze problemen, waaronder de verandering van het klimaat, de grondstoffencrisis, het verlies aan biodiversiteit en bijvoorbeeld de wateroverlast in Amsterdam, allemaal kwesties waar op korte termijn nog geen oplossing voor te vinden is.

Slechts 1 % van het grondgebied van de EU volstaat om via zonnepanelen de volledige elektriciteitsbehoefte van de EU op te wekken. Met zonnepanelen op 3 % van het land en windmolens op 15 % kan zelfs in de volledige energiebehoefte (dus inclusief warmte) van de EU, worden voorzien.

Onderzoek in Nature Climate Change wijst erop dat windsnelheden wereldwijd sinds 2010 flink zijn toegenomen nadat ze in de decennia daarvoor juist gedaald waren. Als de dalende trend had doorgezet zouden windsnelheden aan het einde van deze eeuw ruim 20% lager liggen en zou het potentieel voor windenergie volgens de auteurs gehalveerd zijn. Die daling (‘terrestrial stilling’) werd toegeschreven aan urbanisatie en herbebossing, waardoor het aardoppervlak meer reliëf krijgt en wind remt.

De raffinaderijen van Shell en ExxonMobil en de waterstofproducenten Air Liquide en Air Products & Chemicals werken mee aan de voorbereiding van het Porthos-project in de Rotterdamse haven. Grootschalige afvang, transport en opslag van CO2 komt hiermee een stap dichterbij.